Γενικά με τον διεθνή όρο φωτορεπορτάζ (= φωτοειδησεογραφία) χαρακτηρίζεται η κάλυψη (συμπλήρωση) μιας ειδησεογραφίας με φωτογραφία και εξελικτικά με βίντεο. Το φωτορεπορτάζ αποτελεί μία επιμέρους μορφή – είδος δημοσιογραφίας.

Ανάλογα του θέματος, ή του χώρου, ή της δραστηριότητας, ή προσώπων που καλύπτει ως θέμα το φωτορεπορτάζ λαμβάνει και τον αντίστοιχο χαρακτηρισμό π.χ. πολιτικό, πολεμικό, ναυτικό, αθλητικό, κ.λπ. Τα κύρια χαρακτηριστικά ενός καλού φωτορεπορτάζ είναι: η επικαιρότητα, η αντικειμενικότητα, καθώς και η πολιτιστική διάθεση.
Ιστορικός σταθμός του φωτορεπορτάζ κρίνεται η εμφάνιση των μικρού σχήματος φωτογραφικών μηχανών Έρμανοξ (1924) και Λάικα (1925) που παρείχαν πλέον την δυνατότητα φωτογραφικής λήψης εσωτερικών χώρων με κάποιο κατάλληλο φωτισμό.
Έτσι το 1928-1929 άρχισαν να τυπώνονται τα δύο μεγαλύτερα σε κυκλοφορία εικονογραφημένα περιοδικά της Ευρώπης, το "Muncher Illustrierte Presse" και το "Berliner Illustrierte Zeitung", των οποίων ακολούθησαν το γαλλικό "Vu" (1928) και τα αμερικανικά "Life" και "Look" (1936), από τα οποία και αναδείχθηκαν πολλοί και σπουδαίοι φωτορεπόρτερ όπως π.χ. η Μάργκαρετ Μπεργκ-Χουάιτ, ο Άλφρεντ Άιζενσταιντ, ο Πήτερ Στάκπουλ κ.ά.

Το φωτορεπόρτερ αποτελεί ιδιαίτερο δημοσιογραφικό και φωτογραφικό επάγγελμα που ασκούν οι φωτορεπόρτερ.

Φωτορεπόρτερ (Φωτοειδησεογράφος)

 Είναι ο δημιουργός φωτογράφος ειδικευμένος στο φωτορεπορτάζ ο οποίος χρησιμοποιεί ως τεχνικό μέσο φωτογραφική μηχανή και δεν έχει σταθερό χώρο εργασίας, δηλαδή μετακινείται διαρκώς αναλόγως των αναγκών, για την φωτογράφηση των γεγονότων και αναλόγως των περιστάσεων.

Το αντικείμενο της δουλειάς του είναι να δημιουργεί φωτογραφίες (εικόνες) από καταστάσεις και αντικείμενα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε δημοσιεύματα, εφημερίδες, περιοδικά και άλλα μέσα, και που είναι συνήθως (όχι όμως πάντα) συνδεδεμένα με συγκεκριμένες γραπτές αναφορές, ιστορίες ειδήσεων και άλλες πληροφορίες, ή με το περιεχόμενο ή τη σχεδίαση των δημοσιευμάτων.

 Εκχωρεί κατ` επάγγελμα και έναντι αμοιβής, εξουσίες του περιουσιακού δικαιώματος των υπό οποιανδήποτε μορφή διατιθεμένων φωτογραφιών που δημιουργεί, κυρίως επικαίρου αντικειμένου, προς χρήση από μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Υπάρχουσα κατάσταση απασχόλησης

Οι φωτορεπόρτερ εργάζονται ως ελεύθεροι επαγγελματίες, ως μέλη προσωπικών εταιρειών, ως μόνιμοι ή συμβασιούχοι με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας ή έργου σε εφημερίδες ή περιοδικά, στην Κρατική ή Ιδιωτική τηλεόραση, σε Υπουργεία, στη Γενική Γραμματεία Τύπου και Πληροφοριών, στα Ελληνικά και ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία και στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ), Οργανισμούς Δημοσίου Δικαίου, Δημόσιες και Ιδιωτικές σχολές φωτογραφίας κ.λ.π.

Στο φωτορεπορτάζ κυρίαρχο στοιχείο επιτυχίας θεωρείται η ικανότητα του φωτορεπόρτερ να πετύχει να συλλάβει ακριβώς εκείνο το σημαντικό στοιχείο μιας δράσης ή ενός γενικότερου θέματος μέσα σ΄ ένα δευτερόλεπτο που θα πρέπει χειρίζοντας τη φωτογραφική μηχανή του με ταχύτητα και ακρίβεια να το αναδείξει και να το μεταβάλλει σε φωτογραφικό στιγμιότυπο άξιο να διατηρηθεί στο χρόνo.

Γενικές γνώσεις

Ελληνική γλώσσα (ανάγνωση γραφή)

Αγγλική Γλώσσα

Βασικές γνώσεις Η/Υ(προγραμματισμός)

Βασικές γνώσεις μαθηματικών

Βασικές γνώσεις οπτικής φυσικής

Βασικές επαγγελματικές γνώσεις

Γνώση Η/Υ (INTERNET, Word)

Γνώση ειδών φωτορεπορταζ\

Βασικές γνώσεις φωτογραφικής μηχανής

Βασικές γνώσεις Μάρκετινγκ

Βασικες γνώσεις ανακύκλωσης υλικών φωτογραφίας

Βασικές γνώσεις αισθητικής πλάνων και εικόνας

Γνώσεις φωτισμού εικόνας\

Γνώσεις νομοθετικού πεδίου για θέματα πνευματικής ιδιοκτησίας 

Ικανότητες

Καλλιτεχνική και δημιουργική ικανότητα

Καλή μνήμη

Χωροαντιληπτική και γενικά αντιληπτική ικανότητα

Λεκτική ικανότητα

Ικανότητα συνολικής σύλληψης

Δυστυχώς όπως αποδεικνύουν τα γεγονότα, πολλές φορές οι φωτορεπόρτερ πέφτουν θύματα βίας στην προσπάθεια τους να προσφέρουν αντικειμενική και άμεση ενημέρωση. Παρόλα αυτά, οι άνθρωποι αυτοί συνεχίζουν το έργο τους με ζήλο.

Όπως είπε και ο κωμικός χαρακτήρας Τσάρλι Τσάπλιν «Μια ημέρα χωρίς γέλιο είναι μια χαμένη ημέρα».  Χαχαχαχαχαχαχαχαχα κάτι που όλοι καταλαβαίνουν. Δεν χρειάζεσαι ιδιαίτερο λόγο, απλώς μια μικρή αφορμή για να ‘κατουρηθείς’ από το γέλιο, για να χτυπηθείς στα πατώματα, για να λυθούν τα  γόνατα σου και να μην μπορείς να κρατηθείς όρθιος και να αρχίσουν τα μάτια σου να δακρύζουν, όποια και να είναι η ηλικία σου. Ένα ανέκδοτο, μια φάρσα σε κάποιον ή ακόμα και μια αστεία γκριμάτσα του κολλητού σου, η τούμπα που θα φάει ο μπροστινός σου, ένα σαρδάμ, μια ατάκα από μία σειρά-ταινία που αν και έχεις ακούσεις εκατοντάδες φορές συνεχίζει να είναι αστεία είναι μόνο μερικές αφορμές που μπορούν να σου χαρίσουν στιγμές γέλιου στη διάρκεια μιας μέρας. Να λοιπόν μερικά πράγματα που μάλλον δεν ξέρατε γι’ αυτήν την τόσο καθημερινή σας συνήθεια έτσι όπως δημοσιεύτηκαν σε άρθρο της εφημερίδας ΤΟ ΒΗΜΑ στις 01-05-2005 :

* Κατά μέσον όρο, ένας ενήλικος γελά περί τις 6.205 φορές τον χρόνο. Αυτό σημαίνει περί τις 17 φορές την ημέρα. Δεν είναι πολύ: τα παιδιά γελούν κατά μέσον όρο 40 φορές την ημέρα!
* Κάθε φορά που γελάμε μπορούμε ως και να τριπλασιάσουμε τα ποσά των αερίων της αναπνοής που ανταλλάσσουμε.
* Ενας άνδρας που γελά τρανταχτά εκπνέει τον αέρα από τους πνεύμονές τους με ταχύτητα που αγγίζει τα 100 χιλιόμετρα ανά ώρα.
* Η διάρκεια ενός «χα» ή «χι» ή «χο» δεν ξεπερνά το ένα δέκατο έκτο του δευτερολέπτου.
* Το γέλιο δεν είναι ανθρώπινο προνόμιο: γελούν τα εξαδέλφια μας οι πίθηκοι αλλά και τα τρωκτικά. (Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν γελούν άλλα είδη αλλά πως οι επιστήμονες δεν έχουν διερευνήσει το φαινόμενο.)
* Αυτό πάντως που είναι ανθρώπινο προνόμιο είναι το πολλαπλό γέλιο: μπορούμε να κάνουμε «χα, χα, χα» επειδή είμαστε δίποδα και οι χορδές μας έχουν διαμορφωθεί κατάλληλα. Οι πίθηκοι περιορίζονται σε ένα «χα».
* Ανθρώπινο προνόμιο είναι επίσης οι διαφορετικές χρήσεις του γέλιου: μόνο ο Homo sapiens μπορεί να γελάσει επιθετικά, σαρκαστικά, ερωτικά, φιλικά, αμυντικά (για να διώξει το στρες).
* Επιδημία γέλιου σημειώθηκε το 1962 στην Τανζανία και διήρκεσε δυόμισι χρόνια. Περίπου χίλιες νεαρές γυναίκες «μολύνθηκαν» κατά τη διάρκεια της επιδημίας και το θέμα λύθηκε με καραντίνα των «γελαστών» χωριών. Το χρονικό της επιδημίας καταγράφηκε σε ιατρικές επιθεωρήσεις.

Graffiti : Τέχνη ή βανδαλισμός?

Για πολλούς το graffiti αποτελεί τρόπο έκφρασης, έναν τρόπο να δείξουν τι αισθάνονται,  τι τους προβληματίζει,  τι θέλουν να αλλάξει γύρω τους. Για άλλους αυτοί που ασχολούνται με graffiti είναι

 αργόσχολοι που το μόνο που ξέρουν να κάνουν, είναι να καταπατούν την δημόσια ή την ιδιωτική περιουσία. Σε κάθε περίπτωση, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει, όποια άποψη και αν υποστηρίζει  πως για να τα δημιουργήσει κάποιος χρειάζεται να έχει ταλέντο . Δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε να κάνει κάτι παρόμοιο με τα παρακάτω :