Όπως είπε και ο κωμικός χαρακτήρας Τσάρλι Τσάπλιν «Μια ημέρα χωρίς γέλιο είναι μια χαμένη ημέρα».  Χαχαχαχαχαχαχαχαχα κάτι που όλοι καταλαβαίνουν. Δεν χρειάζεσαι ιδιαίτερο λόγο, απλώς μια μικρή αφορμή για να ‘κατουρηθείς’ από το γέλιο, για να χτυπηθείς στα πατώματα, για να λυθούν τα  γόνατα σου και να μην μπορείς να κρατηθείς όρθιος και να αρχίσουν τα μάτια σου να δακρύζουν, όποια και να είναι η ηλικία σου. Ένα ανέκδοτο, μια φάρσα σε κάποιον ή ακόμα και μια αστεία γκριμάτσα του κολλητού σου, η τούμπα που θα φάει ο μπροστινός σου, ένα σαρδάμ, μια ατάκα από μία σειρά-ταινία που αν και έχεις ακούσεις εκατοντάδες φορές συνεχίζει να είναι αστεία είναι μόνο μερικές αφορμές που μπορούν να σου χαρίσουν στιγμές γέλιου στη διάρκεια μιας μέρας. Να λοιπόν μερικά πράγματα που μάλλον δεν ξέρατε γι’ αυτήν την τόσο καθημερινή σας συνήθεια έτσι όπως δημοσιεύτηκαν σε άρθρο της εφημερίδας ΤΟ ΒΗΜΑ στις 01-05-2005 :

* Κατά μέσον όρο, ένας ενήλικος γελά περί τις 6.205 φορές τον χρόνο. Αυτό σημαίνει περί τις 17 φορές την ημέρα. Δεν είναι πολύ: τα παιδιά γελούν κατά μέσον όρο 40 φορές την ημέρα!
* Κάθε φορά που γελάμε μπορούμε ως και να τριπλασιάσουμε τα ποσά των αερίων της αναπνοής που ανταλλάσσουμε.
* Ενας άνδρας που γελά τρανταχτά εκπνέει τον αέρα από τους πνεύμονές τους με ταχύτητα που αγγίζει τα 100 χιλιόμετρα ανά ώρα.
* Η διάρκεια ενός «χα» ή «χι» ή «χο» δεν ξεπερνά το ένα δέκατο έκτο του δευτερολέπτου.
* Το γέλιο δεν είναι ανθρώπινο προνόμιο: γελούν τα εξαδέλφια μας οι πίθηκοι αλλά και τα τρωκτικά. (Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν γελούν άλλα είδη αλλά πως οι επιστήμονες δεν έχουν διερευνήσει το φαινόμενο.)
* Αυτό πάντως που είναι ανθρώπινο προνόμιο είναι το πολλαπλό γέλιο: μπορούμε να κάνουμε «χα, χα, χα» επειδή είμαστε δίποδα και οι χορδές μας έχουν διαμορφωθεί κατάλληλα. Οι πίθηκοι περιορίζονται σε ένα «χα».
* Ανθρώπινο προνόμιο είναι επίσης οι διαφορετικές χρήσεις του γέλιου: μόνο ο Homo sapiens μπορεί να γελάσει επιθετικά, σαρκαστικά, ερωτικά, φιλικά, αμυντικά (για να διώξει το στρες).
* Επιδημία γέλιου σημειώθηκε το 1962 στην Τανζανία και διήρκεσε δυόμισι χρόνια. Περίπου χίλιες νεαρές γυναίκες «μολύνθηκαν» κατά τη διάρκεια της επιδημίας και το θέμα λύθηκε με καραντίνα των «γελαστών» χωριών. Το χρονικό της επιδημίας καταγράφηκε σε ιατρικές επιθεωρήσεις.